නිශාන්ත සේනක හෙටිට්ආරචිච් වන මා ගා/ ඉදිපල්ලේගොඩ මහ විදුහලෙන් මූලික අධ්‍යාපනය ලබා ගතිමිග පාසැල් අධ්‍යාපනය අවසන් කිරීමෙන් පසුව විවිධ වෘත්තීන් කිහිපයකම නියළුන ද එම කාලයේ මාගේ සහෝදරයෙක් උප පොලිස් පරීක්‍ෂක වරයෙකු ලෙස පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවය කිරීම නිසා එම නිල ඇඳුම රාජකාරි ස්වභාවය පිළිබඳ මා සිත තුල ඇතිවූ දැඩි අශාව නිසාම මම ද 1994.01.30 වන දින පොලිස් සේවයට බැඳී ඇල්පිටිය පොලිස් පුහුණු ඒකකයෙන් මූලික පුහුණුව ලබා ගතිමි.පොලිස් සේවයට එකතු වීමෙන් අනතුරුව පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවේ සන්නද්ධ අංශයක් වු විශේෂ කාර්ය බලකාය පිළිබඳව මා දැනගත් පසුව එම ඒකකයට අනුයුක්ත වීමට කැමැත්තක් ඇතිව විශේෂ කාර්්‍ය බලකායට බැදි එහි පුහුණුවීම් කටුකුරුන්ද විශේෂ කාර්්‍ය බලකායේ පුහුණු කඳවුරින් ලැබුවෙමි.
විශේෂ කාර්ය බලකායේ සංග‍්‍රාමික රාජකාරි සඳහා මා අනුයුක්ත කල අතර විශේෂ කාර්්‍ය බලකායේ ශාන්තිමලේල තික්කෝඩයල පුලූකුනාව වැනි ත‍්‍රස්තවාදීන්ගේ දැඩි තර්ජනයක් පැවති මෙහෙයුම් කලාපයේ කඳවුරු වල රාජකාරි කටයුතු වල නියලී සිටියෙමි.
විශේෂ කාර්ය්‍ය බලකායේ නිළධාරියෙකු ලෙස සහෝදර නිලධාරීන් සමග ඉතා කැමැත්තෙන් ත‍්‍රස්ත‍්‍රවාදී මර්ධන මෙහෙයුම් රාජකාරි සිදු කල අතර මා අවසන් වරට සේවය කරමින් සිටියේ සොරි කල්මුන කඳවුරේය. මෙම කඳවුර පිහිටා තිබුනේ කල්මුනේ මධ්‍යම කඳවුර මාර්ගයේ කිත්තන්ගෙය පසුකර චවල කඬේ හන්දියෙන් වමට ඇති සමන්තුරේ මාර්ගයේ මීටර් 500 ක් දුරින් පිහිටි සොරි කල්මුනය දේවස්ථානයට යාබදවය. කඳවුරු බල ප‍්‍රදේශයේ සිමිත ප‍්‍රදේශ කීපයක් හැරෙන්නට ත‍්‍රස්තවාදී ක‍්‍රියාකාරකම් බහුලව නොතිබුණ. සාමාන්‍ය ජන ජීවිතයක් මිනිසුන් ගත කල අතර අප බොහෝ විට රාජකාරි කලේ සාමාන්‍ය මිනිසුන් අතර සිටය. 1996 මැයි මාසයේ දෙවන දිනය මා රාජකාරි විවේකයක් ලබා නිවසට පිටව ගොස් සිට නැවත රාජකාරි සඳහා කදවුරට වාර්ථා කල දිනයයි.
1996.06.01 වන දින මා නිවසින් පිටව විත් විශේෂ කාර්්‍ය බලකායේ ගෝනහේන කඳවුරට වාර්ථා කර මාගේ නිල ඇඳුම් සහ අවිය භාරගෙන ප‍්‍රායෝගික වෙඩි අභ්‍යාසයක් සඳහාද සහභාගි වී රාජකාරි විවේකය ලබා මෙහෙයුම් ප‍්‍රදේශවලින් පැමිණ සිටි අනෙකුත් නිලධාරීන් සමග බස්රථ වලින් ධනගිරිය කඳවුරට එදිනම පැමිණියෙමි. එදින රාත‍්‍රිය එම කඳවුරේ පහන් කර පසුදින අම්පාර මල්වත්ත හරහා කාර්තිවු කඳවුරට පැමිණ මා රාජකාරි කල කඳවුරේ නිලධාරින් සමග මාද කල්මුනේ සිට මධ්‍යම කඳවුරට ගමන් ගන්නා ගමනා ගමන මන්ඩලයේ බස් රථයකින් කඳවුරට පැමිනියෙමි. මෙම බස් රථය කිත්තන්ගෙය කලපුව මැදින් දිවෙන ගමන් මාර්ගයේ ගමන් කලද මාර්ගය හරහා කලපුව දෙසට ජලය ගලා යන ස්ථාන වල හෝ මාර්ගයේ කඩතොලූ සහිත ස්ථානයක බිම්බෝම්බයක් තිබිය හැකි යැයි අපි නොසිතුවෙමි මන්ද? උදැසන සිට මෙම මාර්ගයේ සිවිල් වැසියන්ගේ වාහන බස් රථ සහ අවට අප කඳවුරු වල වාහන සුළු වශයෙන් සුභ සාදක කටයුතු සඳහා මෙම ප‍්‍රදේශයෙන් ගමන් ගන්නා බැවින් උදෑසන මාර්ග සෝදිසියක් සිදු කරන නිසාය.
කඳවුරේ නිලධාරියෙකු නිවාඩු හෝ රාජකාරි විවේකයක් ලබා කඳවුරෙන් පිටවගොස් නැවත කඳවුරට වාර්ථා කල පසුව බොහෝ විට නියෝග ලැබෙන්නේ රාත‍්‍රි රාජකාරියක් සඳහාය. ඒ අනූව ත‍්‍රස්තවාදීන් සැගවී සිටින කිත්තන්ගෙයට දකුණු ප‍්‍රදේශයෙන් පිහිටි තුරේ නීලාවනි තුරේනමඩු ප‍්‍රදේශයේ සැගවී මුර කර ඊට පසු දින වටලා සෝදිසි කිරීමේ රාජකාරියක් සඳහා යාමට මා හටද නියෝග කර තිබුණිග මෙම රාජකාරිය සඳහා අවට කඳවුරු කීපයකින්ම නිලධාරීන් කැඳවා තිබුණ.
1996.06.02 වන දින පස්වරු 0500 පමණ මා ඇතුළු නිළධාරීන්් කණ්ඩායම අදාල ප‍්‍රදේශයේ සැගවී මුර කර වටලා සෝදිසි කිරීමේ රාජකාරිය සඳහා සූදානම්ව කඳවුරෙන් පිටව ගොස් චවල කඬේ හන්දිය දක්වා පා ගමනින් ගොස් එතැන් සිට තිත්තංගෙය ප‍්‍රදේශයට මාර්ගයේ ගමන් කර සිවිල් වැසියන්ගේ ට‍්‍රැක්ටර් රථ වලින් ගමන් කලෙමි.
නිලධාරීන් සියළුම දෙනා අරක්‍ෂක උපාය මාර්ග අනූව රථවල රියදුරන් මෙහෙයවමින් ට‍්‍රැක්ටර් 07 ක පමණ නැගී ගමන් කල අතර මා උ:පො:ප වරයෙකු සමග තවත් නිලධාරියෙකු සමගින් තෙවෙනි ට‍්‍රැක්ටරයට නැගුනෙමි. මෙහි ටේ‍්‍රලරයේ පස් පුරවා තිබූ අතර ගැහැණු තිදෙනෙකු සහ කුඩා ලමයෙකු ගමන් කල බව මතකයට නැගේ කිත්තංගෙය ප‍්‍රදේශයට යන මාර්ගය කලපුව මැදින් පිහිටා ඇති අතර දුර සිට බලන්නෙකුට මෙම මාර්ගයේ ගමන් කරන වාහන හොදින් නිරීක්ෂණය වේ මාර්ගය දෙපස මිනිසුන් ජල අවශ්‍යතාවයන් මෙන්ම මසුන් ඇල්ලීම වැනි කටයුතු වල යෙදීසිිටිනු දැකිය හැක. කෙමෙන් කෙමෙන් අප ගමන් කල ට‍්‍රැක්ටර් රථ කිත්තංගෙය ට ආසන්නව ගමන් කල අතර කලපු මාර්ගය හරහා ජලය ගලා බසින මාර්ගයේ කඩතොලූ වූ ස්ථානයකින් මා ගමන් කල ට‍්‍රැක්ටර් රථයට ඉදිරියෙන් ගිය ට‍්‍රැක්ටර් රථ 02 එගොඩ වීමෙන් අනතුරුව මා ගමන් කල තෙවෙනි ට‍්‍රැක්ටර් රථය මෙම ජල කානුව මතදි මහා හඩක් නංවමින් රථයේ ඇන්ජින් කොටස පුපුරා ගියේය.
සිදුවූයේ කුමක්දැයි එකවර සිතා ගැනීමට නොහැකි විය. මහා කළු දුමාරයකින් අවට පරිසරය වැසී ගියේය. එන්ජින් කොටසට ආසන්නව ට‍්‍රැක්ටර් ටේ‍්‍රලරයේ වාඩිවී සිටි මා අඩි ගානක් ඉහලට විසිවී නැවත වේගයෙන් පහලට වැටුනු දැනුන. මෙහොතකට හදවත නතරව හුස්ම හිරවනු මෙන් දැනුනි. දැඩි වෙඩි බෙහෙත් ගඳක් සමග ආ අධික ශබ්දයට මා කම්පනයට පත්වීමි.
මොකද වුනේ මම මොහොතක් කල්පනා කලෙමි. පැලඳ සිටි ආරක්‍ෂක හිස්වැස්ම හා පපු ආවරනය අඩක් ගැලවී ගොස්ය. ගිනි අවිය ගිලිහී ගොස් ඇත. මාගේ දෑස් විවර කල නොහැක. ආයාසයෙන් දෑතේ ඇගිලිවලින් දකුණු ඇස යාන්තමට විවර කල බැලීමි ට‍්‍රැක්ටරය කෑලි වලට කැඞී ගොස්ය විශාල වලක් මාර්ගය මැද හෑරී ඇත. රථයේ රියදුරුගේ දෙපා නොමැති මල සිරුර ඒ අසල විය.
බිමි බෝම්බයක් මට දැඩි බියක් දැනුනි. මුහුනේ වම් පසින් විශාල වේදනාවක් දැනුනි. අනේ මගේ කකුල් කැඩිලද? මට ඇවිදින්න බැරිවෙයිද? මව පියා සහෝදරයින් සිහියට නැගුනි ඊයේ ගෙදර ඉදල ආවේ අද බෝම්බයකට අහුවුනා මෙැවැනි සිතුවිලි වලින් සිත පිරී යන්නට විය. නමුත් මාගේ ජීවීතය බේරී ඇත මම සතුටට පත්වීමි. තවත් මොහොතක් ගතවි. මා අසලට පැමිණියේ උ:පො:ප කේ:ඒ උදය කුමාර මහතා සහ මා මිතුරු සිල්වායි කපිල නැගිටපං බ්ලාස්ට් එකක් උඹට කරදරයක් නැහැ. පාත් වෙලා ඉස්සරහට යමන් ඔවුන් මාව වත්තං කර ගත්තේය මම ඔළුව පහතට නමාගෙන ඇවිදගෙන ගියේය සිල්වා මගෙ ඇහැ පෙනෙයිද බං කපිල බය වෙන්න එපා ඔය මඩ හිත හයිය කරගනින් ඌ කිව්වේ නියම මිතු දමින්.
බිම් බෝම්බයට හසුවූ මා ඉහලට විසිවී ගොස් මාර්ගයට නොවැටී යම් හෙයකින් කලපුවට වැටුනේ නම් කම්පනයට පත්ව සිටි මා ජලයේ ගිලි මියයාමට ඉඩ තිබුණි මාගේ ජීවිතය බේරී ඇත්තේ දෛවයේ හාස්කමකින්දැයි මට සිතුනි. මෙය මාගේ ජීවිතයේ කිසිදා අමතක නොවේ ත‍්‍රස්ත‍්‍රවාදීන් මෙම ප‍්‍රහාරය එල්ලකර අවසානයේ අප නිලධාරීන්ගේ අවි නිල ඇඳුම් මල සිරුරු ලබා ගැනීමට දැඩි වෙඩි ප‍්‍රහාරයක් එල්ලකර ඇත. විශේෂ කාර්්‍ය බලකායේ දක්ෂ නිලධාරීන්ගේ දැඩි ප‍්‍රහාරය හමුවේ ඔවුන් පලාගොස් ඇත.
සතුරු ප‍්‍රහාරය හමුවේ අවට කඳවුරු වල නිලධාරීන්ද සහයට පැමිණ ඇති අතර තුවාල ලබා සිටි මා අම්පාර රෝහලට රැුගෙන ආවෙමි. මා පරීක්ෂා කල හෙදියක් අයියෝ ගන් පවුඩර් ලෙප්ට් අයි එක ඉවරයි කියනු මට ඇසුනි මෙම රැුකියාවේ අවධානය හොඳින් තේරුම් ගෙන සිටි මට ලොකු දුකක් ඇති නොවුනි එක් ඇසක් හෝ බේරී තිබීම මාගේ වාසනාවක් ලෙස තේරුම් ගතිමි.
අම්පාර රෝහලෙන් බදුල්ල රෝහලට මාරු කිරීමෙන් පසුව එහි මූලික ප‍්‍රතිකාර ලබා වැඩිදුර ප‍්‍රතිකාර සඳහා කොළඹ ඇස් රෝහල, පොලිස් රෝහල, වෙත ඇතුලත් වි ප‍්‍රතිකාර ලැබීමි. මෙම ප‍්‍රහාරයෙන් මාගේ වම් ඇස පිලිස්සී දකුණු කණ ශ‍්‍රවණ අභාධිත තත්වයට පත්ව ඇත. කිසිදු ආලෝකයක් හෝ දැකිය නොහැකි මාගේ වම් ඇසට ශෛල්‍ය කර්ම කිහිපයක්ම සිදු කලේ ඇස බේරා ගැනීමට මිස පෙනීම ලබා ගන්නට නොවේ යන්න වෛද්‍යවරුන් දන්වා සිටියේ මාගේ සිත දුකට පත් කරමින්ය. අදටත් මගේ ඇසට දෛනිකව බෙහෙත් ගැල්විය යුතුය මෙම අනතුරින් පසුව මා වෛද්‍ය උපදෙස් අනූව වසර 03 ක් පමණ නිවසේ සිට ප‍්‍රතිාර ලැබීමට නිවාඩු වාර්ථා කලෙමි.
එම කාලය තුලදී යහලූවෙකු මාර්ගයෙන් අංජනා ප‍්‍රියදර්ශණී හමුවිය. මම ඇයට පේ‍්‍රම කලෙමි මාගේ මුළු ජීවිත කාලයම ඇයත් සමග ගෙවන්නට ඇත්නම් මාගේ ජීවිතය කෙතරම් වාසනාවන්ත දැයි මට සිතුනේ ඇසුරු කල ඉතාම කෙටි කාලය තුලදීය. මා ත‍්‍රස්ත‍්‍ර ප‍්‍රහාරයකින් තුවාල ලබා සිටිනු බව ඇයට පවසා තිබුනද මාගේ අභාධිත තත්වය කුමක්ද යන්න මා ඇයට පවසා නොමැත. ඇයද ඒ පිළිබඳව කෙදිනකවත් විමසාද නොතිබුනි. ඒ මගේ ඇස්වල වෙනසක් ඇය නොදුටූ නිසාවෙන් විය යුතුයි. ඇසේ පෙනීම නොමැති වූවද ඇසේ විකෘති වීමක් නොමැතිව ඇස බේරා දෙන්නට කොළඹ ඇස් රෝහලේ විශ‍්‍රාමික අක්ෂි ශෛල්‍ය වෛද්‍ය ජයවීර බණ්ඩාර මහත්මිය ගෙන ඇති උත්සාහය මා අදටත් සිහිකරන්නේ කෘතඥපූර්වකය මම ඇයට නමස්කාර කරමි.
මම අංජනාට සත්‍ය හෙලි කලෙමි මාගේ වම් ඇහැ පෙන්නැහැ ”බබී” බබී කියල ඇයට ගෙදර අය කථා කරන්නේ. මමත් ඇයට තිබූ දැඩි ආදරය නිසාම බබී කියලා කතා කරන්න හුරුවුනේ නිරායාසයෙන්මය. මගේ ඇස්වල කඳුලූ පිරී තිබුණි කපිල ඇයි ඇස්වල කදුළුල මම ආදරය කලේ ඔයාට. ඔයාගේ ගති ගුණ වලටල මම ගොඩාක් කැමතියි ආදරේයි. මම හැමදාම ඔයා ලග ඉන්නවා අපේ ගෙදර අයට මේක කියන්න එපා ඔයා කන්නාඩි දාන්න. ඇය මගේ දෑත් අල්ලා ගත්තේ. ඇය ඒ දෑත දිගු කලේ ඇසක් අන්ධව සිටින මට මුළු ජීවිත කාලයටම කනවැල අල්ලන්නට විය යුතුය. මම ඒ අහින්සක දෑත දැඩිව අල්ලා ගෙන සිපගතිමි. ඒ ඇයව හැමදාම ආදරෙන් රැුකබලා ගන්නා බවට සපත වෙමින.
ජීවිතයේ දහසක් බලාපොරොත්තු බිද වැටී අසරනව නිරෝගිමත් තරුණයෙකු ලෙසින් හා විශේෂ කාර්ය්‍ය බලකායේ නිලධාරියෙකු ලෙස මා සිත තුල තිබූ අභිමානය බිදවැටී අභාධිත තරුණයෙකු ලෙස සමාජයට යන මට අංජනා පිලිබඳ කෙතරම් ආඩම්බර වියග හැකිද වෘත්තියෙන් ගුරුවරියක් වුන ඇය දෘශ්‍යාභාධිත සැමියෙකු සමග ජීවත්වීමට ඇය කරන ලද පරිත්ත්‍යෘගය කෙතරම් උතුම්කොට සැලකිය හැකිද? ඇය ඉතාම අහිංසකය නූතන විසාකාවක් විය.
2001.01.26 වන ඇයගේ මව් පියන්ගේ වැඩි කැමැත්තක් නොමැතිව අංජනාගේ දැඩි තීරනය අනූව මාගේ මව් පියන්ගේ කැමැත්තෙන් අපගේ විවාහය සිදුවිය. අද මා දියනියන් දෙදෙනෙකුගේ පියෙකි වැඩිමහල් දියනිය සනායා සසුන්දි ඇය පස් හැවිරිදිය. අනුල්කා ජිත්මිනි තුන් හැවිරිදි ඇය දෙවන දියනියය.
අංජනා යෙහෙලිය
ක් පෙම්වතියක් බිරිඳක් සහ මවක් ලෙසින් මාගේ දුකේදීත් සැපේදීත් එකසේ මාගේ ජීවිතයේ ලගින්ම සිට මා දිරිමත් කල අතරල මාගේ ජීවිතයට විශාල ආලෝකයක් උදාවී ඇත.අබාධිත නිලධාරියෙකු ලෙස කඳවුරේ කාර්යාලක යතුරු ලියනයන් සහ පොත් පත් සමග ඒකාකාරී කාර්යාල ජීවිතයක් ගෙවු මට පරිඝණකය පිලිබඳ උනන්දුවක් නොතිබුනා නොවේ. පරිඝණක පුහුණු ආයතන බෝහෝ තිබුණද ඒවා මුදල් මත පදනම් වී ඇති අතර මා නියලී සිටින රාජකාරියට උචිත දැනුමක් ලබා ගැනීමට තැනක් තෝරා ගැනිමද පහසු නොවේ. මෙවන් කාලවකවානුවක අබාධිත රණවිරුවන් උදෙසා මූලික පරිගණක දැනුම සමගින් අන්තර්ජාලය පරිශීලනය යන පරිඝණක පුහුණු වැඩ මුළුව ප‍්‍රදීප් සිල්වා මහතා විසින් ආරම්භ කර ඇත්තේ සැබවින්ම අබාධිත රණවිරුවන්ට අභිමානයක් ඇතිකරවන්නටය ඔහු තුල තිබූ හද පිරි දයානුකම්පා වෙනි. ප‍්‍රදීප් සිල්වා මහතාගේ ඒ සත්කාරයේ මල්ඵල ගැන්විමකි මේ.
No comments:
Post a Comment